Το μακιγιαζ και εγω

Οταν ξεκινησα την ενασχοληση μου με το μακιγιαζ στην εφηβια μου τα πρωτα μου καλυντικα ηταν ενα μπλε μολυβι και μια μπλε σκια δωρο της μητερας μου αγορασμενα απο το Παρισι Οταν τα κοιταζα ηταν σαν να κοιταζα εναν θησαυρο και βεβαια ουτε λογος να παω σχολειο βαμενη. Ειμαι η τελευταια γενεια  γυναικων που  μεγαλωσε πολυ συντηριτικα.Μπορουσα να βαλω λιγη σκια μονο καθε Σαββατο που εβγαινα με τους γονεις μου και βεβαια οταν ημουν μονη στο σπιτι το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να καθομαι στον καθρεφτη με ενα περιοδικο της εποχης και να προσπαθω να αντιγραψω αυτο που εβλεπα στις φωτογραφιες.
Απο τοτε τα πραγματα εχουν αλλαξει πολυ.
Οταν οι κορες μου εφτασαν στην εφηβεια και αρχισαν τους πειραματισμους τους με το μακιγιαζ προσπαθησα πιο πολυ να τις μαθω να περιποιουντε το προσωπο τους παρα να βαφονται και ακομα πιανω τον ευατο μου να τους αγοραζει προιοντα περιποιησης παρα προιοντα μακιγιαζ,αλλωστε μπορουσαν παντα να χρησιμοποιησουν τα δικα μου κρατωντας τους κανονες υγειινης οι οποιοι ειναι απαραβατοι και το κανουν ακομα και σημερα.
Σημερα τα κοριτσια φορουν μακιγιαζ απο πολυ νεαρες ηλικιες και δεν διαφωνω με αυτο αρκει να ειναι αναλογο με την ηλικια τους. Βρισκω οτι ειναι κριμα να βλεπεις ενα κοριτσακι 14 χρονων με μακιγιαζ γυναικας 30+ αλλα αυτο φανταζομαι ειναι θεμα ανατροφης και προτυπων που εχει η καθε κοπελα .